De Telegraaf 5-12-2002 • René Steenhorst

Manager met artiestenziel

Het had bijster weinig gescheeld of Izaline Calister, geboren op Curacao, had het beroep gehad dat zo onderhand op het businesskaartje van vrijwel elke Nederlander prijkt: 'manager in bedrijfsleven'.

Een snelle, zakelijke ‘9 tot 5 mevrouw’, mantelpakje, carrièreblik op oneindig, grote-lijnenvisie, agenda vol ‘meetings’ in plaats van vergaderingen. Kortom, een geheel gemodelleerde manager waarvan er kuddes in dit land ronddraven. ‘Het had zelfs een haartje gescheeld, want ik ben afgestudeerd bedrijfskundige’, zegt Izaline. Daarvoor kwam ze in 1987 ook naar Nederland.

Realiteit
Maar hoe zelfcorrigerend is soms het leven: Izaline Calister werd zangeres. ‘Na mijn studie, die ik overigens best interessant vond en waaraan ik in dit vak nog heel veel heb, deed ik mezelf een jaar cadeau. Om dingen te doen die ik leuk vond. Zo kwam ik bij de muziek uit. Maar om zangeres te worden, nee, daar dacht ik toen nog niet aan. Dat kwam gaandeweg, toen ik bij bandjes ging zingen. Langzamerhand kwam ik erachter dat ik dat leuker vond dan een managersbaan.’

Die aanvankelijke terughoudendheid om de muziek in te gaan, had alles te maken met hoe op Curaçao over het beroep musicus wordt gedacht. Hoewel het eiland vol muziek zit en de salsa en merengue er in de lucht hangen, is muziek plezier, vrijetijdsbesteding. ‘Niet iets om van te kunnen leven. Een onzeker bestaan.’

Een paar jaar later, begin jaren negentig, had het muziekvirus Izaline Calister dermate te pakken, dat ze tot een studie besloot aan het Conservatorium in Groningen. Ze slaagde er met vlag en wimpel en werd vocalist. Een bevlogen zangeres. Maar in wat voor genre eigenlijk? Jazz of wereldmuziek? Want, eerlijk gezegd, dat is een tikkie verwarrend. ‘Mijn muziek is mijn jazz’, zegt Izaline bijna cryptisch, ‘althans, het is míjn interpretatie van jazz. Er zit alles in: opzwepende dansnummers, maar ook sfeervolle ballads. Dat is prettig bij het samenstellen van een programma; ik kan alle kanten uit.’

Papiamento
‘Mensen kunnen dansen op onze muziek, maar ook dansen in hun hoofd. Want ook mijn teksten, die ik in het Papiamento schrijf, maar ze altijd voor het publiek vertaal, zijn belangrijk in mijn muziek. Maar het is waar: een wereldmuziekpurist zal het dit niet noemen, omdat er zijns inziens te veel jazz in zit.’
De ‘manager met de artiestenziel’, zoals Izaline zichzelf gekscherend noemt, legt uit van haar studie te hebben geleerd op een bepaalde manier tegen dingen aan te kijken: ‘Ik maak me niet meer over alles zorgen, zoals ik eerst wel deed. Ik durf nu ook meer met mijn muziek. En ik weet dat ik een band heb waarmee ik stevig op de rails sta.’

Met Randal Corsen (piano), Eric Calmes (bass), Pernel Saturnino (percussie), Roël Calister (drums), Ulrich de Jesus (gitaar) en Niata Augusta (backing vocals) - presenteert ze vanavond (do. 5 dec.) de nieuwe cd ‘Mariposa’ (= vlinder) in Schouwburg De Meerse in Hoofddorp (20.15 uur) en komende zo. 8 dec. in Calypso in Rotterdam (16.00 uur). In januari: de Kleine Komedie te Amsterdam (14 jan., 20.15 uur) en Rasa in Utrecht (17 jan., 21.15 uur).