3VOOR12lokaal (link ») 27-10-’06 • Cok Jouvenaar / Foto's: Eef te Pas

NEXT REVIEW





Antilliaans feestje in het Paard van Troje
Izaline Calister laat Kleine Zaal schudden, golven, zwaaien en heupwiegen

Op donderdag 26 oktober maakt de Kleine Zaal van het Paard van Troje zich klaar voor de wereldmuziek van Izaline Calister. Deze vrolijke kleine Curaçaose verschijning heeft een aardige staat van dienst opgebouwd en behoort ondertussen tot één van de groten in haar genre. De zaal is dan ook goed gevuld met (over het grote deel Antilliaanse) fans.

Voor de fans van Izaline Calister is het niet zomaar een optreden. Het is écht een avondje uit. De meeste hebben zich opgedirkt en soms komt de lucht van heerlijke damesparfum je tegemoet. Vanaf haar solodebuut Soño Di Un Muhé uit 2000 timmert Izaline aardig aan de weg. Dit heeft haar geen windeieren gelegd. Met haar antiyano-swing wist ze grote hoeveelheid liefhebbers te bereiken. Zo werkte ze ondermeer samen met Toots Tielemans, Michiel Borstlap en het Metropole Orkest. Ook maakte ze indruk op onder andere het North Sea Jazz festival, Bimhuis, Ha-Schi-Ba, Hongarije, Pasar Malam Besar, Pure Jazzfest, Mexico, Zuid-Afrika, Duitsland en uiteraard op de Nederlandse Antillen.

Afgelopen lente verscheen haar vierde cd Kanta Hélele. In het kader hiervan en het najaarsoffensief bezoekt ze weer eens Den Haag. Geruggensteund door een vijf man tellende band en een achtergrondzangeres opent Izaline de avond met Ora Solo gevolgd door Mi Sopi afkomstig van Krioyo, haar succesalbum uit 2004. Dankzij dit album en de tournee die erop volgde heeft ze het publiek voor haar gewonnen. Tijdens de titelsong Kanta Hélele komt dit publiek echt goed los. Vanaf het balkon tot in de zaal zie je de menigte schudden, bewegen en meezingen.

Izaline Calister zingt in het Papiamento en door de vrolijke en dansbare ritmes heeft het allemaal veel weg van Braziliaanse en Portugese muziek. Gelukkig vertelt ze waar het nummer over gaat. Deze verhalen en anekdotes krijgen een humoristisch tintje. Ook spreekt de gezichtsuitdrukking van Izaline boekdelen. Hiermee zou ze zo de theaters in kunnen gaan voor een avondje stand-up comedy. Toch stelt ze zich kwetsbaar op. Vele teksten en anekdotes zijn persoonlijk. Hieruit blijkt hoe warmbloedig deze kleine zangeres is. Het nummer Kasa Ku Mi is geschreven voor haar vriendje. Dit betekent ‘Trouw met mij’. Vooralsnog heeft haar vriendje nog geen poging gedaan. Toch wel onbegrijpelijk na het luisteren van dit opzwepende nummer.

Het zijn niet alleen uptempo en vrolijke klanken wat de klok slaat. Zo nu en dan wordt er gas teruggenomen en voert deze kwetsbaarheid de boventoon. Tijdens Bisami Si wordt Izaline begeleid op blaaspiano, akoestische gitaar en basgitaar. Bassist Reno Steba is de onverwoestbare rots in de branding als bandleider. Hij laat horen een waar jazzrockmonster te zijn in de traditie van Jaco Pastorius en Jimmy Haslip. Toch is het gitarist Ed Verhoeff die Calister’s worldfusion compleet maakt. Zijn Fender Telecaster verraadt dat hij veel naar de nieuwe jazzgitaarmeesters heeft geluisterd, waaronder Mike Stern.

Voor het nummer Karnaval Di Zumbi deelt Izaline de zaal in tweeën om het publiek twee koortjes te laten zingen. Na dit stukje publieksparticipatie is de tijd rijp voor de tranentrekker Nada den mi man. In de uitleg laat Izaline weten dat ze als driejarige haar moeder verloor en dat haar vader hierdoor drie kinderen heeft grootgebracht. Logisch dat deze ballad is opgedragen aan haar vader. Slechts begeleid op piano door Jose Lopretti is het publiek getuige van één van de sterkste nummers van haar laatste plaat.

Hierna krijgen drummer Roël Calister en percussionist Rendel Rosalia alle ruimte om het publiek op te zwepen. Roël, het jongere broertje van Izaline bespeelt een hak. Dit wordt doorgaans gebruikt in de tuinbouw maar voldoet ook heel goed als muziekinstrument. Na dit intermezzo gaan Izaline en band richting finale en zetten de zaal op zijn kop. Zodra publieksfavoriet Wow'i karino van Krioyo wordt ingezet is er even geen houden meer aan. Iedereen in de zaal reageert uitzinnig, zelfs de grootste stoïcijn laat zijn billen schudden en wordt meegesleept. Een toegift kan natuurlijk niet uitblijven. Mi so den boso zorgt ervoor dat de dingen van alle dag even vergeten wordt.

Na vanavond is het bewijs weer eens geleverd. Izaline Calister is een uitermate professionele zangeres en duidelijk een ster in wording, zonder sterallures. Binnenkort gaat ze de theaters in om de klassieke musical van George Gershwin, Porgy and Bess uit te voeren. Hiervoor moet je toch echt wel wat in huis hebben. Op 3 november wordt dit voor het eerst uitgevoerd in de Dr. Anton Philipszaal aan het Spuiplein.


BACK