Nieuwsblad van het Noorden 18-12-2001 • Renze de Vries

Izaline Calister kan historie schrijven

GRONINGEN - Met drie welgemeende kusjes van burgemeester Wallage, gadegeslagen door een bijna volle Kleine Zaal van de Oosterpoort, presenteerde zangeres Izaline Calister haar cd Soño di un Muhé gisteravond aan de Groningers. Met excuses van Izaline: ze had het kleinood graag in Groningen voor het eerst gepresenteerd, maar een toevallige loop der omstandigheden bracht haar eerder dit jaar in het BIM-Huis in Amsterdam en zo chauvinistisch was ze niet of ze hield het plaatje daar ook meteen maar ten doop.

En met succes. Het publiek in de landelijke jazztempel beklom massaal het meubilair, joelde en praatte nog lang over het evenement na. Wie er niet bij was werd daags erna op de hoogte gesteld door een laaiende recensie in NRC Handelsblad: 'Izaline Calister schrijft historie in het BIM-Huis'. Overrompelend, aanstekelijk, professioneel, overtuigend, recensent Frans van Leeuwen wenste voor deze keer van elke zuinigheid qua adjectieven af te zien. Nee, sinds het historische concert van zangeres Denise Jannah in '93 was er in het BIM-Huis niet meer zoiets gebeurd.

In de Oosterpoort in Groningen trouwens ook niet. Ook hier leek de geschiedenis zich te herhalen. Kort nadat de historische voorgangster van Izaline Calister de verzamelde Nederlandse jazzpers in '93 in het BIM-Huis tot louter loftuitingen had aangezet, meldde Denise Jannah zich in De Oosterpoort. Waarbij helaas geconcludeerd moest worden dat het met de intonatie, de timing, de dictie en de dynamiek van Denise toch niet helemaal zo feilloos gesteld was als men in Amsterdam had waargenomen. En wat schetst de verbazing, korte tijd nadat Izaline Calister het BIM-Huis had verbijsterd met dezelfde kwaliteiten als Jannah (intonatie, etc.) liet ook zij in De Oosterpoort horen dat men zulke zaken hier heel anders kan ervaren.

Nu is het zeer wel mogelijk dat er in Amsterdam glorieuzere concerten plaats grijpen dan in Groningen, zoals het ook goed mogelijk is dat men in Mokum artiesten op hogere voetstukken plaatst, maar het blijft een beetje jammer als diezelfde artiesten er hier vervolgens af dreigen te tuimelen. Concreter gezegd, Izaline Calister openbaarde zich in De Oosterpoort als een wat gewonere zangeres dan de supervrouw die haar vooruit was gesneld. En haar band, die in een ruwe mix maar moeilijk soepel en swingend was te krijgen, leek ook niet bepaald op het orkest dat men op de cd kan horen.

Wat we hoorden en zagen was een zangeres met lef, iemand die de ambitie had om in eigen beheer een hoogwaardige cd te produceren. We zagen een artieste die een podium tot het hare kan maken. We hoorden een songschrijfster die een sterke, eigen sfeer meebrengt. We maakten kennis met een Antilliaanse vrouw die iets aparts, iets zeldzaams, iets moois in huis heeft. Iemand die historie kan schrijven. Met de nadruk op kán.