Groninger stadsblad 18-12-2000 • Peter de Vos
Gebeurtenis: CD-presentatie Izaline Calister. Met: Izaline Calister (zang); Eric Calmes (bas); Randal Corsen (toetsen); Javier Cordoba en Pernell Saturnino (percussie); Roy Louis (gitaar); Roël Calister (drums)
Plaats en tijd: De Oosterpoort in Groningen, zondag 17-12-2000.

Izaline Calister: prachtige ambassadrice voor de Antillen

Een betere ambassadrice kunnen de Antillen zich nauwelijks wensen. Niet alleen muzikaal brak Izaline Calister een lans voor alle goedwillende Antillianen. Ze liet de Groninger burgemeester Jacques Wallage beloven voortaan ook eens te denken aan al die goedwillende Antillianen toen hij haar eerste cd in ontvangst mocht nemen. Want dat zijn er echt heel wat meer dan de groep die verantwoordelijk is voor de negatieve publiciteit voor Curacao en omstreken.

Nou ja, de eerste cd? Was er al niet een uiterst succesvolle presentatie geweest in het BlM-huis in Amsterdam? Jawel, maar dat was alleen maar omdat dat toevallig zo uitkwam. De echte presentatie bleef bewaard voor hometown Groningen. En reken maar dat het feest werd in de stampvolle kleine zaal van De Oosterpoort, waarvan de bezoekers dondersgoed doorhadden dat hier iets heel bijzonders aan de hand was. Dat hier een prachtige jonge zangeres stond die, na rustig tot volle wasdom te zijn gekomen in diverse andere bezeningen, nu zichzelf presenteerde temidden van een all star bezetting.

Eric Calmes hoeft geen nadere toelichting. Zijn zingende bas is welhaast legendarisch. Van Randal Corsen hebben waarschijnlijk minder mensen gehoord. Ten onrechte. Wat een prachtige pianist, waarvan we als solist nog veel zullen horen. En dan een percussionist als Javier Cordoba. Volkomen terecht kreeg hij zijn feature in Muzik di Zumbi, dat teruggrijpt op oude Antilliaanse rituelen. Izaline zelf steekt met haar prachtig geluid, warme buigzame stem, perfecte timing en geweldige uitstraling ver uit boven al het talent dat zich de laatste jaren heeft aangediend voor een plaatsje aan de top. Zij is er gewoon, onomstotlijk.

Tel daar nog eens bij op dat ze componeert, zoals het prachtige Amor di Mama, en een flink deel van haar teksten zelf schrijft, zoals Mazurka Erotika op muziek van Eric Calmes. En dat ze bewust in het leven staat en een eerlijke bijdrage wil leveren aan de promotie van de Antillen en de Antilliaanse muziek- en cultuur dan word je toch stil van bewondering. Maar voor veel stilte was er geen plaats in De Oosterpoort. Want stilte en feest verdragen elkaar slecht. Toch komt er na dat uitgelaten feest de stilte weer. Daar is dan die cd voor, Soño di un muhé, One woman's dream, telkens weer.