Oor 24 30 november 2002 • PIETER FRANSSEN

Mariposa

De Curaçaose muze, zou ik zangeres/tekstschrijfster/muzikante Izaline Calister bijna noemen. Na het spectaculaire Antilliaanse project van afgelopen zomer is dit haar tweede CD, die de tongen flink zal losmaken.

Als geen ander weet zij samen met haar muzikanten - bassist Eric Calmes en pianist Randal Corsen als stuwende pijlers en fantasierijke componisten/arrangeurs voorop - de muzikale rijkdom van dit Antilliaanse eiland bij haar sound te betrekken. In de bijbehorende afwisseling van stijlen vallen vooral ook de subtiele details in de spannende (blazers)arrangementen op. Zelfs een scheurende gitaar vindt er baat bij.

Maar alles draait om Izaline's stem, die soms als een dromerige vlinder het luchtruim kiest en dan weer vurig en temperamentvol opgaat in percussieve tumba, zoals in Ma' Yeg' Atrobe, waarin de kachu-koehoorns zich krachtig laten horen. Haar hoge, jazzy én Braziliaans getinte stem voelt zich ook met alleen piano en viool helemaal in haar element, zoals in het dromerige danza-titelnummer, de jazzwals Pordon en de tumbaballade Unda Bo Ta. Man Na Obra is vette latinjazzfunk met een authentieke Curacaose tambu-percussiegroep. En ook Para is een lekker latinjazzfeestje.

Dat sommige songs ook voor een deel op Curacao zijn opgenomen, doet deze veelzijdige, fascinerende CD nog meer goed.